O καλός επιστάτης τότε ........

Δημοσίευμα της εφημερίδας Πρωϊνός Τύπος

Τρίτη 01/12/2009

Εάν το ερώτημα ήταν ποιος γνωρίζει τον Γρηγόρη, θα εισπράτταμε, «ποιόν Γρηγόρη».

Εάν λέγαμε και το επίθετό του, δηλαδή τον Γρηγόρη Κουγιουμτζή, οι παλαιότεροι θα μας ρωτούσαν:

-Τον ποδοσφαιριστή της Δόξης;

Για να συνεχίσουν:

Πολύ καλός ποδοσφαιριστής, εξαίρετος άνθρωπος, και αγαπητός σε όλους.

Εάν πάλι στο ερώτημα προστίθετο τον Γρηγόρη Κουγιουμτζή, που είχε το Κυλικείο στο Γυμνάσιο Αρένων Δράμας, είμαστε σίγουροι πως όλοι θα μας λέγανε:

Ε, καλά τώρα, τον κυρ-Γρηγόρη δε ξέρουμε.

Φάγαμε σάντουϊτς, νοστιμότατα λουκάνικα και ότι άλλο θέλαμε.

Ήταν το ….στέκι μας στα διαλύματά των μαθημάτων μας. Και τον αγαπούσαμε και τον σεβόμασταν για την σοβαρότητά του, την αγάπη που μας έδινε αλλά και για τις συμβουλές του να μη πηγαίνουμε στις τουαλέτες για…..κάπνισμα.

-Αφήστε βρε το τσιγάρο, μας έλεγε.

Κάνει κακό και θα το μετανιώσετε.

Ποιος τον άκουγε όμως.

Για τον Άνθρωπο Γρηγόρη Κουγιουμτζή θα μιλήσουμε λοιπόν σήμερα, όσο φυσικά μας επιτρέπει ο χώρος.

Γέννημα – θρέμμα της δραμινής γης, γεννήθηκε το 1918 για να αφήσει τα εγκόσμια το 1961, στα 52 του χρόνια, από ανίατη αρρώστια.

Από τα 18 του, νέο παιδί έπαιξε μπάλα, που αλλού στη Δόξα, για να ασχοληθεί αργότερα ως προπονητής και πάλι στην αγαπημένη του ομάδα.

Μη μπορώντας να απομακρυνθεί από το ποδόσφαιρο, αρχές του 1950 έγινε διαιτητής της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αν. Μακεδονίας και Θράκης, όπως φαίνεται και στην ταυτότητά του.

Τότε όμως το ποδόσφαιρο ήταν καθαρά ερασιτεχνικό. Ο Γρηγόρης Κουγιουμτζής, έπρεπε να συντηρήσει και την οικογένειά του. Έτσι, ανέλαβε και τα καθήκοντα του μάγειρα και επιστάτη στο Γυμνάσιο Αρρένων Δράμας. Οι περισσότεροι θα θυμούνται το σπιτάκι που υπήρχε στη δυτική είσοδο του σχολείου, όπου σήμερα υπάρχει η βιβλιοθήκη. Εκεί έμενε με την οικογένειά του, εκεί μεγάλωνε τα παιδιά του, εκεί μαγείρευε για τους μαθητές.

Η προσφορά του υπήρξε μεγάλη. Χαρακτηριστικά αποσπούμε μια παράγραφο από το νεοεκδοθέν βιβλίο του Γυμνασίου Αρρένων στην οποία ο τότε γυμνασιάρχης σημειώνει με ημερομηνία 25-1-50 και με αριθμό πρωτ. 481. « Ο μάγειρας του συσσιτίου Γρηγόρης Κουγιουμτζής δεν επληρώθη ουδόλως κατά παρελθόντα έτη 1948 – 49. Ζητούμεν οδηγίας».

Ποιες οδηγίες όμως και τι να κάνει ο γυμνασιάρχης σε μια πολυτάραχη εποχή για τη χώρα μας με έναν εμφύλιο και μια καταβαραθρωμένη οικονομία.

Και όμως ο Γρηγόρης δεν τα έβαλε κάτω δεν απογοητεύτηκε δεν μετάνιωσε για την προσφορά του αυτή. Πάλεψε, «με νύχια και με δόντια», πρόσφερε τις υπηρεσίες του όχι μόνο στους μαθητές αλλά και στη κοινωνία μας, δημιούργησε μια αξιοπρεπή οικογένεια, με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα να παραμένει στη μνήμη μας ως ένας εξαιρετικός άνθρωπος.